บทที่2
เป็นตัวประกอบ ....Extra
เสียงกริ่งโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พร้อมคำถาม “อยากเล่นหนังไหม” ก่อนหันไปถามเพื่อนขอลาหยุดสองวัน เพื่อไปเป็นตัวประกอบเข้าฉากภาพยนตร์หนังฮอลลีวู๊ดชื่อดัง สองวัน โอเค โทรกลับเลยบอกอยาก ฮา มาก เพราะความอยากรู้อยากเห็น สันดานเก่าของการเป็นนักข่าวมันอยากรู้ว่าเขาทำกันอย่าง วิธีการถ่ายทำอยากรู้ และอยากได้กะตังส์ด้วย การเป็นตัวประกอบเสริมฉากงานเลี้ยงฉลองการแต่งงานหนึ่งในตัวเอกของเรื่อง โอ๊ววววว พระเจ้าเธอเล่นถ่ายตั้งแต่ 2 ทุ่ม ถึงตี 3 เล่นฉากเดิมๆ ฉากเดียวเนี้ยแหละเป็นสิบๆรอบ
จากที่สนุก ผู้คนมากมาย กลับเป็นน่าเบื่อ เริ่มเพลีย ง่วง แต่ไม่น่าเชื่อนักแสดงตัวเอกของเรื่องไม่เคยย่อท้อ พยายามเล่นเต็มที่ทุกฉาก สมกับเป็นนักแสดงมืออาชีพ และด้วยความมีชื่อเสียงคงจะอู้ดงานไม่ได้ ต่างจากเราที่เป็นแค่ตัวประกอบบ่นแล้ว บ่นอีก
พอสิ้นสุด การแสดงบอกเลิกกองถ่ายเท่านั้นแหละ เหล่าบรรดานักแสดงตัวประกอบที่อยากกลับที่พักนอน ก็เฮโลกลับเข้าหลุมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า จะมีเหลือเพียงมีแก่คนที่ยังอ่อยอิง ยืนเก้ๆ กังๆ รออะไรบ้างอย่างบริเวณกองถ่าย เผื่อจะมีดวงอะไรหล่นทับได้พบปะ เสนอหน้ากับนักแสดงชื่อดัง ผู้กำกับโด่งดัง อะไรประมาณนั้น
ถือเป็นอาชีพที่น่าเบื่อเข้าขั้นสุดๆเลยทีเดีย แต่ก็ยังมีบุคคลอีกกลุ่มหนึ่งบนโลกใบนี้ ประเทศไทยแห่งนี้ ที่ยึดการเป็นตัวประกอบแสดงภาพยนตร์ เป็นอาชีพ บางคนแสดง และรับผิดชอบงานดีกว่านักแสดงดังๆหลายคนด้วยซ้ำ ยิ่งนักแสดงสูงวัย จะไม่เกี่ยงงอน สั่งอะไรลุง ป้า น้า อา ทำให้หมด จะกรี๊ดคอแตก แดนซ์ขาขวิต ก็ไม่หวั่น แค่บอกว่าเหนื่อยเท่านั้น พอเรียกเข้าฉากเท่านั้น สวมวิญญาณนักแสดงโดยไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้ากันเลย ขอยกนิ้วให้จริงๆ
เป็นเพราะเราไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ความน่าสนใจเลยน้อยลง ได้แค่เฝ้าสังเกตผู้คน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น